Część obszarów gminy Kołobrzeg, gminy Gościno i gminy Dygowo, jest już od dawna terenem niezwykle ważnych dla nas odkryć. Niestety, duża część z nich uległa zniszczeniu w okresie II wojny światowej. Jeśli jednak spojrzymy na dolinę Parsęty, Wikingowie to późny okres, jaki może nas interesować. Takie miejscowości, jak Rościęcino, Kopydłówko, Ząbrowo, Bogucino czy Obroty, mogą kryć w sobie niezwykłe zabytki, na które jeszcze nie natrafiliśmy. Teren ten został ukształtowany po ostatnim zlodowaceniu, a obszar nad rzeką, która przecież biegła inaczej niż obecnie, dawał już 10 tys. lat temu oczywiste profity.

Staram się łączyć elementy historyczne z turystyką. Las Rościęciński to miejsce, gdzie można uruchomić wyobraźnię. Jest tam spokojnie, zielono. Szlak nad Parsętę z Rościęcina do Ząbrowa ma zaledwie 5,3 km. Startujemy przy tablicy pamiątkowej związanej z walkami o Kołobrzeg. Ulicą Zgodną kierujemy się na południowy wschód. Docieramy do pętli autobusowej linii nr 1, z której jedziemy dalej na południe. Tu zaczyna się Las Rościęciński. Po przejechaniu niecałych 2 km, docieramy do skrzyżowania z drogą prowadzących do ujęcia wody w Rościęcinie. Jedziemy kawałek dalej i skręcamy w prawo. Następnie dojeżdżamy do drogi pożarowej i nią kierujemy się w lewo. W ten sposób dojedziemy do Ząbrowa nad Parsętę. Miejscami może to być skomplikowane, ale ścieżkę po prostu trzeba by oznakować. Taka ścieżka może funkcjonować już teraz. Pozostaje kwestia porozumienia pomiędzy samorządem a Nadleśnictwem Gościno.

Powrót do Kołobrzegu możliwy jest tą samą trasą, ale można też wracać szlakiem przez most na Parsęcie, Pustary, Bogucino, Obroty, wiadukt nad drogą S6, Budzistowo. Mały ruch lokalny pozwala bezpiecznie poruszać się tą trasą. Razem, taka pętla da nam ponad 28 km. Niedużo jak na wiosenny rozruch. Natomiast, można jeszcze podskoczyć do Gościna, a nawet do Dargocic, a potem wrócić do Kołobrzegu przez Ząbrowo. I tu z kolei pojawia się kwestia braku na odcinku Ząbrowo - Kołobrzeg MOR, czyli Miejsca Obsługi Rowerzystów. Ja do tego celu wybrałem przystanek autobusowy w Obrotach, gdzie przygotowałem sobie ciepły posiłek. Do tej pory powstanie MOR nie miało większego sensu. Jadący to trasą kolarze i wyczynowcy nie potrzebują czegoś takiego. Oni po prostu jadą, nie eksplorują. Mają po prostu inne potrzeby.

Wracając do ścieżki przez Las Rościęciński. Muszę przyznać, że w słoneczną niedzielę dała mi ono dużo wytchnienia w leśnej atmosferze. Słyszałem stukanie dzięciołów. Pojawiły się pierwsze motyle, a nawet komar. Mijałem spacerowiczów. Widać, że ten obszar jest chętnie odwiedzany przez mieszkańców. Nikt na jednośladzie mnie nie minął...